Komandant Miha kao ujka Vujke

(Od dopisnika MOZZART Sporta iz Rima)

U Boljasku, gde se nalazi sportski centar Sampdorije, oni koji imaju dovoljno dugo pamćenje kažu bez oklevanja: "Mihajlović je stvorio istu atmosferu koja je vladala u svlačionici krajem osamdesetih i početkom devedestih godina prošlog veka. Kao što su za ujka Vujketa (Vujadina Boškova, prim. aut.) bili spremni da daju život Vijali, Mančini i ostali članovi šampionskog tima Sampdorije, tako su danas ovi novi klinci spremni da daju sve za svog komandanta: Sinišu Mihajlovića". 

Takva svedočanstva posetilaca ili zaposlenih u sportskom centru u Boljasku, koji pamte Sampdorijino zlatno vreme sa Vujadinom Boškovim na klupi, predsednikom Mantovanijem na čelu i Vijalijem i Mančinijem na terenu -  su više-manje svakodnevna u lokalnoj štampi koje je egazaltirana neočekivanim uspesima Sampdorije na startu sezone.

Italijanski mediji se utrkuju u traženju prideva i poređenja za fantastičnu seriju Siniše Mihajlovića na klupi Sampodorije, koja bi, da je bilo mrvice sreće i više koncentracije protiv Kaljarija i Intera, danas bila na drugom mestu s Romom sa 22 boda na svom kontu. Kralj Mida, mađioničar, komandant, vojskovođa najčeći su načini za apostrofiranje Mihajlovića. Igrači Sampdorije, od kojih su mnogi već bili otpisani kao večite neostvarene nade, kao Okaka, Sorijano, Gastaldelo su postali stubovi Mihine mašinerije, golobradi dečaci kao Romanjoli i Gabijadini su prerasli u sigurnu budućnost italijanskog fudbala, nestalni Eder se transformisao u konstantu, De Silvestri, Palombo, Mesba i Silvestre koji su već bili proglašeni za škartove su uštimovani u orkestar, Obijang izrasta u velikog igrača, čak su i permanentno nesigurni golmani Vivijano i Romero pronašli samopouzdanje. 

"Mihajlović nas tretira kao da smo svi veliki igrači, šampioni, i mi mu verujemo i spremni smo da za njega sve uradimo", izjavio je Rico koji je postigao juče protiv Fjorentine  svoj prvi gol u Seriji A. 

Gazeta delo sport piše da je Mihajlović u ovoj sezoni pokazao još jedan kvalitet koji razlikuje velike trenere od ostalih, a to je da pretvara alarmantne situacije u prilike za poentiranje, odnosno nevolje u trijumfe. Korijere delo sport tvrdi da je Siniša uspeo da realizuje simbiozu sa svojim igračima: on i tim su jedna stvar koja diše istim plućima. Tutosport ističe da je Mihajlović protiv Fjorentine pokazao još jednu pozitivnu stranu njegovog trenerskog umeća: Miha je pravi virtuoz u čitanju utakmica u toku, očitao je lekciju Monteli u tom segmentu. 

Srpski stručnjak definitivno u ovoj godini izrasta u trenera koji više neće morati da čeka na sporednom ulazu za neki od velikih klubova na Apeninskom poluostrvu. Italijanska fudbalska javnost više ne gleda na Mihajlovića kao na jednog od mnogih biviših velikih fudbalera koji traži svoje mesto pod trenerskim suncem. Vremena u kojima je Mihajlovićevo ime kružilo po pravilu kao ikebana kada se govorilo o kandidatima za klupu velikih klubova su prošla, bilo da se radilo o Interu, Juventusu ili Laciju. Sledeća Mihina trenerska stanica, posle Bolonje, Katanije, Firence, Beograda, Đenove, biće jedna od onih koje se sanjaju otvorenih očiju. 

Piše: Željko Pantelić 

(Foto: Action Images)